ಅಳಿಲುಂಡ ಗೂಡಾಗ ಮಳೆ ನಿಂತು ನೋಡೈತೆ

ಸುವ್ವಿ ಸುವ್ವಿ ಲಾಲಿ ಸುವ್ವಿ ಸುವ್ವಕ್ಕ
ಸುಮ್ಮಾನೆ ಕುಂತ್ಯಾಕ ಮಳೆ ಸುರಿಯೋ ಕಾಲಕ್ಕ
ನೀ ಸುಮ್ಮನೆ ಕುಂತ್ಯಾಕ ಮಳೆ ಸುರಿಯೋ ಕಾಲಕ್ಕ

ಬೂದಿಯಾಗುವ ಗುಟ್ಟು ಗಾಳಿ ಮಾತಿಗೆ ಬಿಟ್ಟು
ರಾತ್ರಿ ಅಂಗಳಕ ಹಗಲಿನ ಸಸಿನೆಟ್ಟು
ಕಾಯುತ್ತಾ ಕಾಯುತ್ತ ಕಾಯಾದೇನೋ ನಾ ಹಣ್ಣಾದೇನೋ

ಯಾರ ಅಂಜಿಕಿ ಊರ ಸಣ್ಣ ಹಳ್ಳಕ್ಕ
ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಹರಿಯಿತು ಯಾರದೋ ಪುಣ್ಯಕ್ಕ
ಪುಣ್ಯ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಹರಿಯಿತು ಯಾರದೋ ಪಾಪಕ್ಕ

ನೆಂಟ ನೆಂಟರ ಗಂಟು ಕಾಲು ಹಾದ್ಯಾಗ
ನಡು ಇರುಳ ಮೆರವಣಿಗಿ ಕಾಗಿ ಬಿದ್ಯಾಗ
ನಡಿಯುತ್ತಾ ನಡಿಯುತ್ತಾ ಕೆರೆಯಾದೇನೋ ನಾ ನದಿಯಾದೇನೋ

ನೆಲವೆಲ್ಲ ನಕ್ಕೀತು ಮಕ್ಕಾಳಾಡೋದಕ್ಕ
ಆಕಾಶ ಅತ್ತೀತು ಅವರಿಲ್ಲದ ಲೋಕಕ್ಕ
ಲೋಕ ಮೂಕವಾಯಿತು ನೋಡ ಮೋಡಯಿಲ್ಲದ ವೇಳಕ್ಕ

ಹೂ ಉದುರಿ ಹೋದವು ಹೂ-ಬಿಸಿಲ ಕಾಡಲ್ಲಿ
ಮಳೆ ನಿಂತು ಹೋಯಿತು ಅಳಿಲುಂಡ ಗೂಡಲ್ಲಿ
ನೋಡುತ್ತಾ ನೋಡುತ್ತಾ ಗಿದ್ವಾದೇನೋ ನಾ ದಡವಾದೇನೋ

ಗಜಲ್

ಎಷ್ಟು ಕಾಲ ಎಂಥ ಮಾತು ವ್ಯರ್ಥ ಮಾಡಿತು ಸಣ್ಣ ಮುನಿಸಿಗೆ ಜಗವೆಂಥ ಸೋಜಿಗ
ಕಟ್ಟಲಾಗದೆ ಕೈಗೋಡೆ ಕಣ್ಣ ಝಾರಿಗೆ ನಿದ್ರೆ ಮರೆಯಿತು ಜಗವೆಂಥ ಸೋಜಿಗ

ಎಷ್ಟು ರೂಮಿಗಳು ಎಂಥ ಗಜಲುಗಳು ದುಃಖ ನಿಲ್ಲಿಸದಿರಲು
ತಾಯಿತ ಕಟ್ಟಿತು ಮೊಲೆಗೂಸಿನ ಅಳುಕೇಕೆಗೆ ಜಗವೆಂಥ ಸೋಜಿಗ

ಎಷ್ಟು ಬಾದಾಶಗಳು ಎಂಥ ಬಹುದ್ದೂರರು ಗೆದ್ದರು ಸೋತರು
ಕೊನೆಗೆ ಕಟ್ಟಿಸಿಕೊಂಡರು ಗೋರಿ ದಿನಗೂಲಿ ರೊಟ್ಟಿಯ ನೀಡಿ ಜಗವೆಂಥ ಸೋಜಿಗ

ಎಷ್ಟು ಸಾವು ಎಂಥ ಶೋಕ ಋಣದ ಕೊನೆಯ ಮನೆಗೆ
ಮಣ್ಣುಕೊಟ್ಟು ಬೆನ್ನು ಮಾಡಿತು ಮಗುವಾಗುವಾಸೆಗೆ ಜಗವೆಂಥ ಸೋಜಿಗ

ಎಷ್ಟು ಸುಂದರಿಯರು ಎಂಥ ಪ್ರತಿಮೆಗಳು ಲೋಕದಂಗಡಿಯಲ್ಲಿ
ಪಾಪ ಪರಿ ಪರಿಯ ಬೇಡಿದವು ಕ್ಷಣ ಉಸಿರಿಗೆ ಅರೋಲಿಯ ಜಗವೆಂಥ ಸೋಜಿಗ